Het dagboek van mijn moeder bracht daar verandering in.

 

Door terug te gaan naar de tijd dat ze ziek was en in te tunen op haar ziekteproces en mijn rol daarin bracht ze me terug naar de essentie van mijn disbalans.

Het dagboek was voor haar een manier om vorm te geven aan de rollercoaster van emoties en gebeurtenissen die haar ten deel vielen toen bij haar (opnieuw) kanker werd vastgesteld.

Mijn moeder is altijd een kei geweest in structuur aanbrengen. Overal had ze haar systemen voor, misschien wel door haar achtergrond als leerkracht.

Heerlijk om als kind op te kunnen vertrouwen, waardoor de dingen lekker inzichtelijk werden gemaakt en overzicht gaven.

Zelfs tijdens haar ziekzijn bleef ze aan het organiseren om de zaken voor zichzelf overzichtelijk te houden, maar ook om voor ons de dingen helder te maken.

Ze hield een dagboek bij voor zichzelf, er was een mailinglijst van familie en vrienden, die ze op deze manier op de hoogte hield van haar ervaringen en de gang van zaken op het medische vlak.

Er was een map met kaarten, foto’s en e-mails waar ze alles zorgvuldig op datum rubriceerde.
Ze genoot altijd zo van het medeleven, de mooie kaarten, bloemen, gedichten en bezoekjes en door dit te bundelen ontstond er een troostboek, dat ze erbij pakte op de momenten dat ze er behoefte aan had. Het gaf haar steun.

Hoe bijzonder is het en ik ervaar dat echt als een cadeautje, dat haar dagboek me nu op het pad naar heling van mijn verdriet heeft gebracht.

Door terug te gaan naar die moeilijke tijd en te onderzoeken wat al die verschillende emoties met me gedaan hebben. Hoe ook ik structuur zocht en aangebracht heb, door stap voor stap die emoties te doorvoelen, kwam er ruimte, rust en overzicht.

Ik kwam weer in verbinding met mijn gevoel, herken de golfbeweging van emoties en probeer er met zachtheid naar te kijken. Dit hoort bij mij en maken me wie ik nu ben.

Het verdriet en gemis draag ik voor altijd met me mee, maar het heeft me ook zoveel gebracht, me innerlijk verrijkt en in kleine stappen kom ik weer meer in balans met mijn gevoelens.

Warme groet, Yolande