In 2014 overleed mijn moeder na een ziekbed van anderhalf jaar aan de gevolgen van borstkanker.

Intens en waardevol

Een hele intense tijd, in het bijzonder voor mijn moeder maar ook voor ons als naaste familieleden. We hebben het proces van de diagnose tot aan haar overlijden als heel intens maar zeker ook als heel waardevol ervaren, al klinkt dat paradoxaal. Ik kwam meteen in een rollercoaster van emoties terecht.

Machteloosheid

Ongeloof, ik kon het haast niet bevatten dat dit mijn moeder overkwam. Boosheid overviel me, waar had ze dit nou aan verdiend? Ik werd overspoeld door een gevoel van machteloosheid alsof er een zware deken over me heen werd gegooid.

Dagenlang voelde ik me radeloos, want hoe kon ik haar bijstaan en troost bieden in een proces waar ikzelf geen enkele ervaring mee had?

Zwevend tussen hoop en wanhoop

Bij iedere tegenvaller spraken we elkaar moed in, klampten ons vast aan elke kleine meevaller. Ik zag haar wereld steeds kleiner worden, onbegrijpelijk hoe sterk ze zich hield ten opzichte van ons en de buitenwereld.

Kijken naar de (on)mogelijkheden

Balancerend op een steeds dunner wordend draadje, weloverwogen de volgende stappen afwegend want voorop stond dat kwaliteit van leven prioriteit was. Medische ingrepen afwegen en overwegen, heeft het zin om dit te doen? Samen met mijn vader heel bewust kijken naar de (on)mogelijkheden van dat moment.

Weinig keus

Ook dan, als er weinig te kiezen valt, hakt ze de knoop door om te stoppen met alle levensverlengende behandelingen en besluit ze vanwege haar complexe medische situatie de laatste fase van haar leven in het hospice door te brengen.

Op het moment van overlijden, voelden we opluchting omdat ze niet langer hoefde te lijden. Ze had het al zó lang volgehouden. Het was goed zo.

Het grote missen

Dan denk je we hebben al zo veel verdriet gehad, maar dan begint het grote missen pas. Bij ieder mooi of verdrietig moment denk je, kon ze het maar even zien, was ze er maar bij om mee te genieten of mee te leven.

Wanneer voelt het verdriet minder rauw?

Voor mij was dat bijna 6 jaar later, al lezend in mijn moeders dagboek en het gemis ten volle doorvoelend. Toen is mijn persoonlijke ‘koesterboek’ geboren. Een boek wat geheel intuïtief ontstond met haar verhaal, de gedichten van mijn vader en de foto’s die ik maakte.

Een helende bezigheid

Het boek werd een blijvende herinnering voor ons gezin. Dat bracht mij op het idee om dit aan te gaan bieden aan vrouwen die soortgelijke verlieservaringen meegemaakt hadden.

Rouwbegeleiding

Het koesterboek is inmiddels onderdeel geworden van mijn creatieve krachtsessies, omdat ik zelf ervaren heb dat natuur en creativiteit krachtige middelen zijn om je veerkracht te herstellen. Bewust ruimte maken voor gevoelens, emoties en gedachten, hebben een helende werking op je rouwproces. De troost en ondersteuning die ik toen zo miste én heel hard nodig had, heb ik vorm kunnen geven in een uniek palet van diensten. Natuur en creativiteit staan hier centraal bij – passend bij vrouwen, die net als ik toen, zoekende zijn naar hun essentie en de zin van het leven na een periode van intens verdriet en gemis.

Vertrouwen en Veerkracht

Wil je ook investeren in jezelf  en op zoek te gaan naar jouw essentie? Ik kan je op weg helpen om alle gevoelens, emoties en gedachten die bij verlies komen kijken de ruimte te geven en te transformeren zodat je vol vertrouwen en met hernieuwde veerkracht weer verder wilt.

Neem contact met me op, dan kijken we in een inspiratiesessie waar jouw wensen voor de toekomst liggen.

Wil je nog meer lezen over mij, kijk dan eens op mijn Instagrampagina Creatieve_Rouwvrouw