Lieve mensen,
Een aantal weken geleden kwam ik het dagboek van mijn moeder tegen, waarin ze beschreef wat ze meemaakte en ervoer tijdens haar ziek zijn.
Ineens werd ik weer teruggevoerd in de tijd.
Ontroerend om te lezen hoe het proces van ziek zijn haar leven beïnvloedde.
Hoe ze probeerde om altijd te kijken naar wat er nog wel goed ging.
Het schrijven gaf haar overzicht en inzicht.
Ik besef nu pas dat haar dagboek een groot cadeau is voor mij.
Door het lezen van haar verhaal is mijn rouwproces in een nieuwe fase aangekomen.
Ik heb me gerealiseerd dat ik mezelf te weinig tijd heb gegund om het gemis een plek te geven.
Door mezelf toe te staan het gemis opnieuw te doorvoelen en er over te praten valt er een zwaarte van me af en ervaar ik een nieuw soort ‘lichtheid’ in mezelf.
Er komt weer ruimte voor nieuwe dingen en het vuurtje wakkert weer aan, het vuurtje in mijn hart…
Hoe is dat voor jou?
November 2019